زهرا کوچولو مسافر کربلا

عروسكش را داده ام دستش ، مي گويم براي ني ني ات قصه بگو . عروسك را در آغوش مي كشد و مي گويد : " ني ني ! گِسّه "  پانوشت :  وقتي دخترك به خيار مي گويد " خِيار " انگار كه از روي نوشته مي خواند و هنوز درسشان نرسيده كه مثل همه بگويد خيار ، انوقت " قصه اش " را بايد " گسّه " بنويسم يا " گصّه " ؟ 

رفته ايم افطاريي كه عموي بابايي به ياد مادرش در منزل او برگزار كرده ، موقع شام كه شد زهرا كه عاشق ظرف يك بار مصرف است زودتر از همه سر سفره  نشست ، كنار من و پدر بزرگش . پدربزرگ كمي بعد دست از خوردن كشيد و در ظرف  يك بار مصرف غذايش را  بست . دخترك اصرار پشت اصرار به پدربزرگ  كه : " باز ، باز " و اشاره مي كرد كه در ظرفش را باز كند . پدربزرگ در نهايت تسليم شد و در ظرف را باز كرد . وقتي در ظرف باز شد ، دخترك رو به پدربزرگش كرد و گفت : بُخُ ( = بخور ) !!! 

اوایل تیر بود ، پنج سال پیش ؛ آن روزی که من 8 صبح و 5 بعد از ظهر امتحان داشتم و حدود ساعت 8 شب اولین عکس دو نفره مان را انداختیم لحظاتی بعد از آنکه صیغه محرمیت بینمان جاری شد  ....             کمی بدجنس بشوم  :   تلاشهایش به ثمر نشست ، آقای همسر را می گویم  !!!!!  دو سه هفته بعد از آخرین باری که کت و شلوار پوشیده و گل بدست مهمان خانه مان شده بود ، عروس گلشان مهمان خانه شان شد  راستی عکس آقای همسر کت شلوار پوشیده و گل بدست را در ادامه مطلب گذاشته ام .     ...

جمعه ، ششم تیر است ساعت 30: 19 ، مقصدمان خیابان ائمه اطهار ( علیهم السلام ) است . درست مثل جمعه قبل ساعت 30 :19 . مبدا مان این بار فرق می کند .  آن روز از خانه مان حرکت کردیم و امروز از بهشت زهرا . آن روز به دیدار " مامان بزرگ " می رفتیم و امروز از دیدارش بر می گشتیم . جمعه ششم تیر ساعت 22:30 در بزرگراه شهید همتیم ؛ از خانه مامان بزرگ برگشته ایم ،درست مثل جمعه قبل ساعت 22:30 که در بزرگراه شهید همت بودیم  . مثل آن شب چادر جلابیب به سر دارم  ، جای آن روسری صورتی ساتن اما امشب روسری سیاه به سر دارم و به جای آن لباس سفید و صورتی آن شب ، رخت عزا بر تن .... خداحافظ ای خانه کوچک و قدیمی ، خداحافظ ای مسی...

رفتیم و به خاک سپردیم آن بدن نحیف و رنجور را .... دخترک سیاهپوش کنار پیکر سفیدپوش مامان بزرگ ، آخرین بوسه اش را برایش فرستاد  .....          پدربزرگ زهرا قدم به خانه جدیدی مادرش گذاشته بود و برایش می خواند : افهمی یا سیده صغری .... علی ابن الحسین امامک .... و من ناخودآگاه زیر لب می خواندم  : چهارم امام سجاد ، به ما دعاها یاد داد ..... پنجم .... مراسم خاکسپاری که تمام شد ، زهرا مدام سراغ " مامایی ، مامانی " را از من می گرفت ، نشانش دادم آشیانه ابدی " مامایی " را ..... خداحافظ مامان بزرگ ! این بار دیگر به رسم همیشگی خداحافظی هایم نمی گویم انشاءالله ...

دخترك در حالي كه با دو دستش دو تا ني ني اش را در اغوش گرفته روي پاي من  به اين سو و ان سو مي رود .  با آهنگ لالايي برايش مي خوانم : من بچه شيعه هستم  ...... پيامبرم محمد (صلي الله و عليه و آله و سلم ) ...... امام اولين است ، امير مومنين است .....، مي خوانم و مي خوانم و فكرم مدام در رفت و آمد است بين خانه مان و خانه پدربزرگ زهرا كه ساعاتي پيش رساله بدست تلقين را مرور مي كرد براي فردا. در خانه ما ، مادري براي كودكش از خدا مي خواند و و اوليايش و فردا قرار است پسري درسي را كه ساليان دور مادر به او آموخته به محضر مادر پس دهد.... گردش روزگار امشب در خانه ما رخ عيان كرده بود .........

از صبح كه نه از حوالي ظهر ، مدام مي رفت و مي آمد ، پيرزن مهرباني كه ديشب تا ساعت ده شب مهمانش بوديم .  همانكه ديشب قول داديم سه شب ماه مبارك رمضان روزه مان را سر سفره اش افطار كنيم . همان كه روز عقدمان كه من را ديده بود بلندبلتد مي گفت : " اين همان عروسي است كه من مي خواستم " . مادربزرگي كه كيف مي كرد دخترك برايش مي خندد و او را مي شناسد چون " هنوز چله اش در نيامده بود من را ديده و مي شناسد  "  و چقدر خوشحال بود از اينكه بالاخره " نتيجه " اش را ديده ..... " مامان بزرگ " از ظهر مي رفت و مي آمد ..... بين اين دنيا و آن دنيا ..... " مامان بزرگي " كه ديشب با صدايي كه به زحمت از گلوي...